Faleminderit

Al een dag of 4 heb ik geen fatsoenlijk wifi gehad om een nieuw reisverslag te plaatsen, en ook de bij KPN aangeschafte bundel voor landen buiten de EU werkt niet naar behoren. We hebben gewoon geen bereik hier in de bergen.
--
Na ons verblijf in Kapija Kanjona in Montenegro zijn we via Biogradska National Park, met een prachtig meer (waarvan ik helaas bijna alle foto’s ben kwijtgeraakt door een crash van mijn SD kaart) en de Montenegrijnse hoofdstad Podgorica, verzengend heet en spuuglelijk (in elk geval het deel dat we ervan gezien hebben), langs het meer van Shkodër (het grootste meer van de Balkan, op de grens van Montenegro en Albanië) naar de gelijknamige Albanese stad Shkodër gereden. Net buiten Podgorica leek de tomtom ons nog een wel erg kleine weg op te sturen, maar gelukkig was een politieagent, die zijn auto in de schaduw van een boom geparkeerd had – volgens ons om een dutje te doen – zo vriendelijk om ons de weg te wijzen naar de ‘international road’. Vlot reden we langs het meer en boven verwachting duurde het slechts een half uurtje om Montenegro uit en Albanië in te komen.
--
En toen reden we een echt ander land in. De bergen in de verte waren imponerend, in het oosten die van Albanië en in het westen aan de overkant van het meer die van Montenegro, maar wat we onderweg zagen gaf niet echt een beste eerste indruk van dit land. Chaotisch rijdende auto’s, lintbebouwing met veelal grote, nieuwe, maar behoorlijk lelijke huizen, kale industrietereintjes. De verwachtingen van Shkodër waren niet hoog gespannen….
--
Maar dat viel alles mee! We reden een drukke, bijna aziatisch aandoende chaos in en vonden snel de straat van ons hotel Shkodra L. Dat bleek een splinternieuw gebouw te zijn, met heerlijk ruime, koele kamers en een vriendelijke en zeer behulpzame jongen aan de receptie. Met zijn hulp konden we de auto op het terrein parkeren waar die de komende dagen zou blijven staan, vervoer met een 4x4 de bergen in had hij vlot voor ons geregeld, en wat tips over lokale gewoontes en traditioneel eten kregen we er gratis bij. Even opfrissen en toen het centrum in. Shkodër bleek een heel leuk, bijna mondain stadje te zijn, met leuke terrasjes en moderne winkeltjes. Met een wisselkoers van 125 Albanese Lek voor €1 hebben we eerst een kapitaal uit de muur gehaald – al kun je overal prima met Euro’s betalen – en hebben ons toen op een terrasje voor het riante bedrag van 5200 Lek (€42) tegoed gedaan aan een uitgebreid 4 gangen diner: een selectie van heerlijke lokale groentespecialiteiten, een knapperige salade, gegrild vlees met geroosterde aardappelen, en een pudding en gigantisch stuk baklava toe.
--
Tijdens het eten zagen we veel mensen langs lopen, het zag er gezellig en gemoedelijk uit. Ook veel ouders met kleine kinderen, en iedereen leek netjes aangekleed te flaneren. En was Fiene opgevallen dat er heel veel mannen met een handtas rondliepen. Mensen zijn vriendelijk en heel bereidwillig om dingen uit te leggen. Gelukkig spreekt iedereen hier bijzonder goed Engels, want van de taal maken we helemaal niets! Werkelijk geen enkel woord klinkt bekend, en ook de geschreven taal helpt helemaal niets om iets af te leiden. We hebben het Albanese woord voor dankjewel gevraagd, maar daar moeten we nog wel even op oefenen…. Faleminderit.
Hopelijk kunnen we het ons morgen nog herinneren, als we om half 8 opgepikt worden door de chauffeur die ons in een 2u durende rit naar het bergdorp Theth zal brengen!

Geschreven op 25 juli, geplaatst op 28 juli 2018