Koelkastmagneten

Er heerst een uitgelaten en melige stemming vanavond. Gekke bekken, stemmetjes van allerlei personages, quotes uit films en liedjes en regelmatig de slappe lach. Veel gedol en heel veel lol met elkaar. Een heerlijke afsluiting van een mooie en gezellige dag.

Tijmen en Lena zijn al naar bed, Nynke, Fiene en Jan zijn een potje aan het Keezen in de keuken van ons appartement in Sarajevo, en ik zit achter de laptop om weer een lading foto’s over te zetten van telefoon en camera. De prikkelende geur van tijgerbalsem mengt zich met de zoete lucht van een kilo baklava, of wat daarvan over is.

We hebben vandaag de kinderen laten uitslapen en zijn na het ontbijt naar de kabelbaan gelopen, die twee straten van ons appartement naar de top van de Trebevic vertrekt. Het is een gloednieuwe baan, die 26 jaar niet in werking is geweest, maar sinds twee maanden weer in gebruik is. In de volle zon liepen we over de kale top naar het begin van de bobslee baan, die we vandaag helemaal tot het eind zijn afgelopen (1,4km). Het was een bijzondere wandeling zo in die betonnen bak, volgespoten met felgekleurde graffiti, stil en koel onder de bomen. Aan het eind van de baan hebben we onze wandeling vervolgd en hebben we nog ruim 4km bergafwaarts, over bospaadjes en smalle straatjes, rood-wit-rode tekens gevolgd tot aan het centrum van de stad. Door de gidsen waren we gewaarschuwd om op de berg vooral niet van de paden af te wijken vanwege het risico op mijnen. Naar verwachting zijn er zo’n twee miljoen mijnen gelegd in de oorlog, en hoewel er al flink is opgeruimd gaat het naar schatting nog wel 30 jaar duren voor de omgeving van Sarajevo helemaal gecontroleerd en mijnen-vrij is.

Na ruim 5 km vrij steil bergafwaarts waren de kuitspieren behoorlijk aan het branden (vandaar de tijgerbalsem vanavond), en we waren blij dat we ons neer konden zetten bij het door onze gids aangeraden restaurantje voor ćevapčići (gekruide worstjes) met yoghurt en brood. Voor onze vegetariër een heel bord met zure witte kool en tomaat, maar ook met brood met zachte kaas was dat ook een prima lunch. Voor €30, inclusief drankjes, konden we volgegeten aan ons middagprogramma beginnen: de kleine straatjes van Baščaršija, de ottomaanse oude bazaar en historisch centrum van Sarajevo, afstruinen op zoek naar moois. De meiden keken naar tasjes en sieraden, Tijmen naar mooi bewerkte dolken of horloges, ik naar de prachtige koperen koffie- en thee serviezen, en met z’n allen ‘hielpen’ we Jan met zijn koopjesjacht: Kijk, papa, een koelkast magneet! De stand staat inmiddels op vier: in Ptuj in Slovenië kon hij niet kiezen en heeft hij er twee gekocht, in Zagreb was het even zoeken maar wel gelukt, en vandaag heeft hij de collectie uitgebreid met een exemplaar uit Sarajevo. Maar onze stapel aankopen is niet alleen met magneten uitgebreid… Nynke, Fiene en Lena hebben alle drie een mooi geborduurde tas gekocht, Tijmen een horloge, Jan boeken van Bosnische schrijvers en over Sarajevo en ik een prachtig met de hand gegraveerd dienblad, dat door de graveur ter plekke van de namen van de kinderen is voorzien.

Een regenbuitje aan het eind van de middag hebben we uitgezeten met een kop koffie op een binnenpleintje, tussen waterpijp rokende kerels, wat de kinderen uitermate fascinerend vonden. Daarna was het eindelijk tijd om naar Moskou te gaan, zei Fiene (we gebruiken het woord moskee niet zo vaak in ons gezin, dus ze was even mis :-)). Een aantal keer per dag mag je, als niet-moslim, de Gazi Husrev-beg Moskee in, de grootste historische moskee in Bosnië en Herzegovina, en het meest representatieve Ottomaanse bouwwerk in de Balkan. Voor bedekking van hoofd, benen en schouders (van vrouwen wel te verstaan) ligt er een hele stapel rokken en doeken klaar, en Fiene vond het gewoon jammer dat haar jurk lang genoeg was en ze alleen maar een hoofddoek hoefde te gebruiken. Gesluierd en wel, schoenen in het rekje naast de deur, hebben we de moskee bekeken. Een hele mooie gebedsruimte en bijzonder om even binnen te kijken, maar na vijf minuten hadden het wel gezien en vertrokken we naar het restaurant waar we gereserveerd hadden voor ons laatste diner in Sarajevo.

Midden in de oude bazaar, genieten van lokale gerechten, kijkend naar alle mensen in de straat, wat een leuke stad is dit toch. Volgens Tijmen is dit de leukste stad waar hij ooit geweest is. En ik snap waarom hij dat zegt. Burka’s en westerse meiden met rokjes en kleurige t-shirtjes; bosnische koffie, cappucino’s en waterpijpen, echt een stad waar culturen bij elkaar komen. Er hangt een gemoedelijke sfeer en er is veel te zien en te ervaren. Wat mij betreft zeker een plek om nog eens terug te komen.

Maar voor nu zit het erop. Morgen de tassen weer inladen en dan vertrekken we naar …. Montenegro.