A morning at the Clay Lick

Na een enthousiaste start bij aankomst in Yasuní Kichwa Ecolodge, is het alleen maar nóg beter geworden! Wat een geweldige plek is dit hier. Toen we twee weken geleden te horen kregen dat wij écht niet mee konden naar het onderzoekscentrum in Tiputini, is de assistente van David (de directeur van het onderzoekscentrum) meteen te hulp geschoten om met ons een goede reis naar het regenwoud te organiseren. Dat het duidelijk is dat er geen ‘budget’ reizen naar het regenwoud bestaan (goedkoop betekent namelijk nog steeds duur én geen of weinig wildleven en/of matige gidsen), maakte keus voor een verblijf in de jungle meteen al een stuk gemakkelijker. De regio Lower Napo River zou het worden, dat is namelijk in Yasuní National Park, en daar zijn een aantal bijzonder goed beoordeelde resorts. Veruit favoriet is Napo Wildlife Center, een resort dat 15 jaar geleden gebouwd is als super-de-luxe verblijf midden in de bush, en bekend staat om de uitstekende wildlife gidsen en prachtige accommodaties. Dit resort wordt gerund door een Kichwa gemeenschap en ligt zo’n 8km van het dorpje. Omdat de mannen allemaal in Napo Wildlife Center werkzaam zijn, hebben de vrouwen van de Kichwa gemeenschap bedacht dat zij ook wel een resort kunnen runnen. Daarom is er vier jaar geleden een nieuw resort gebouwd: minder dieper in het regenwoud, en iets minder luxe, maar onderdeel van de gemeenschap en gerund door de Kichwa vrouwen. En dat is de Yasuní Kichwa Ecolodge (YKE) waar wij nu zitten.

De accommodaties zijn fantastisch: er zijn 3 overdekte hutten die elk weer bestaan uit 4 kamers met ieder een 1 tweepersoons of 2 één persoonbedden en een stapelbed. Elke kamer met een veranda met hangmat en twee gemakkelijke stoelen, uitkijkend over de tuin waar op de eerste dag de apen voor onze neus zaten. Elke avond – als de gasten aan het diner zitten – worden de bedden terug geslagen en de klamboes dicht gedaan, en elke ochtend vinden we na ons ontbijt onze handdoeken en pyjama’s mooi opgevouwen of tot origami verwerkt weer terug. En na elke activiteit worden we in het restaurant verwelkomd met een handdoekje om ons op te frissen, en een heerlijk glas sap (guanabana, tree tomato, maracuja, ananas, braam, werkelijk de heerlijkste sappen hebben ze hier in Ecuador).

Andres, de Engelssprekende professionele gids, en Maria, de Kichwa vrouw en een dochter van één van de oprichters, zijn onze gidsen. Gisteren zouden er nog een paar Amerikanen aanhaken, maar toen bleek dat dit een vrouw van begin twintig met haar moederen en oma was, en dat hun tempo wat anders ligt dan dat van ons, heeft Andres geregeld dat zij met een eigen Engelstalige gids op stap gaan. Fijn voor hen, én fijn voor ons: wij hebben met ons zessen dus twee privé gidsen die alle wandelingen en tochten met ons doen, en die alle maaltijden samen met ons gebruiken. Andres is echt fantastisch! Hij is sinds drie jaar gids voor YKE, weet ontzettend veel van de flora en fauna in de gebied, weet waar de dieren zich bevinden, kan goed uitleggen en heel enthousiast verhalen vertellen. Hij vindt ook het enthousiasme van de kinderen heel erg leuk, en past z’n geplande programma moeiteloos aan hun/onze wensen of behoeftes aan. Hij gids vaak met Maria samen, en ze hebben duidelijk een bepaalde werkverdeling. Maria is veel rustiger dan Andres, deels ligt dat aan de taal, zij spreekt Spaans en Kichwa, maar geen Engels, maar deels ook aan de gemoedelijke, bescheiden aard van de Kichwa mensen hier in het dorp. Ze zijn allemaal zo: vriendelijk, behulpzaam, maar ook heel erg bescheiden. Als we erop uit gaan, dan loopt Maria voorop om te kijken of alles veilig is, of er geen insecten, slangen of andere zaken op de weg liggen, of het pad begaanbaar is of dat er nog wat weggekapt moet worden. Maria wijst ook de medicinale planten aan en legt uit waarvoor die gebruikt worden, en zij heeft altijd ongelofelijk snel weer een vogel, insect of ander dier gespot waar ze dan onze aandacht op vestigt. Andres vertaalt, vult aan en maakt grapjes. We zien en horen veel, en we hebben een geweldige tijd hier!

Na aankomst en eerste wandeling op maandag, zijn we na het eten redelijk snel gaan slapen. Gisterochtend werden we door een klopje op de deur van Maria wakker gemaakt. We hadden mogen uitslapen tot 7u (!), zaten om 7.30 met ons achten aan het ontbijt, en om 8u werden we met de boot een stukje verderop het regenwoud in gebracht waar we al lopend over planken en balken door een stuk moerasachtig landschap wandelden. Onderweg kijken en luisteren naar alle dieren, insecten en verhalen over planten. We hebben alle muggenbulten, schrammen (en ik mijn koortslip) ingesmeerd met het sap van de drakenbloed boom, omdat dat ontstekingsremmende werking zou hebben. We hebben citroenmieren geproefd, die nesten hebben in een bepaalde boom, en op hun beurt ervoor zorgen dat er –door hun zuurgraad – niets kan groeien in een straal van 1,5m om die boom heen. We hebben op kleedjes van palmblad op een omgevallen boom gezeten om een heerlijke vrucht te eten. En ik heb talloze foto’s gemaakt, terwijl de mannen aan hun verrekijkers vastgeplakt leken.

Na de lunch zouden we eigenlijk nog een wandeling maken, maar de meiden wilden eigenlijk graag gaan zwemmen, als dat kon. En natuurlijk kon dat, Andres regelde wel even een boot om naar het eilandje in de rivier te gaan. ‘Do as the locals do!’ we zwemmen gewoon in de rivier! Maar zitten daar dan geen piranha’s…. Nee, want die zitten blijkbaar alleen in ´zwart´water, dat afkomstig is uit de jungle. Rio Napo is een ´witte´ rivier, met water uit de Andes, en daar zitten geen piranha´s in. De dochters van Maria waren een dorp verderop op vakantie, maar haar nichtjes hadden wel zin om mee te gaan. Met een hele club kinderen, waarvan twee in bikini (die van ons), zijn we gewoon met de kanoboot naar een zandplaat gebracht. Lekker een uurtje zwemmen, overgooien met de bal en zandkastelen bouwen. Super. Nynke en Tijmen deden in de tussentijd een dutje, en om 4u weer op weg naar een uitkijktoren boven in een boom. Zo´n 40-45 boven de grond, én uitstekend boven het regenwoud, zag alles er héél anders uit! Met de telescoop erbij zagen we een luiaard in de verte (niet meer dan een stipje), macau’s (ara’s), een toekan en een paar apen. Super mooi! Helaas konden we de zon niet helemaal onder zien gaan, want het begon te onweren en dus moesten we de stalen trap snel weer verlaten. Maar daardoor waren we in elk geval wel net voor de hoosbui binnen voor het avondeten!

Vanochtend plan B. Voor plan A zouden we om 5.30u wakker gemaakt worden, maar omdat het regende mochten we uitslapen tot 6.15 en volgde plan B: aankleden en met de boot de rivier op. Samen met nog twee boten lagen we te wachten tot de Macau’s vanuit de boomtoppen naar beneden zouden komen om vlak boven de rivier aan de klei te gaan likken. Die zogenaamde Clay Licks zijn plaatsen waar vogels samen komen om te ‘likken’ om hun dieet aan te vullen met hoognodige mineralen. Een fantastisch gezicht. Dat we tijdens het wachten ook nog getrakteerd werden op een paar Howler apen, maakte het helemaal af. Na het tafereel van het kleilikken, was het tijd om te gaan ontbijten. Onderweg naar het resort zagen we nog een soort prehistorische vogel, waarvan ik nu de naam even niet weet, maar ook een schildpad die lag te zonnen op een tak.
Na het ontbijt weer terug de boot in, er stond nog een Clay Lick op het programma. Dit keer één waar parkieten naar een clay lick in het bos komen om te likken. Omdat die parkieten nogal zenuwachtige, bange dieren zijn, duurt het een hele tijd voor ze zigzaggend steeds een stukje lager komen om uiteindelijk op de grond te badderen en te likken aan de klei. In een observatie hut konden we ze hoog in de bomen zien zitten, maar elke keer was er iets wat afleidde. Toen er wel heel veel kabaal boven in de takken te horen was, schoten alle parkieten weer een stuk omhoog. Het bleek dat ze op hun hoede waren van wat andere gasten: een apenfamilie trok langs! Wel een half uur lang hebben we staan kijken naar de Woollie apen die, wel een stuk of 16 met het alpha-mannetje voorop, door de takken en langs de stammen zwierden. Ook hier weer: wat een traktatie!
Toen de apen over gezwierd waren, renden we weer gauw terug naar de kleipot. EN jawel, hoor, na nog een kwartiertje wachten, kwamen ze naar beneden: tientallen en tientallen groene parkieten, met blauwe vleugels. Om te drinken, én te badderen. Prachtig! Na ruim een kwartier werden de vogels ergens door opgeschrikt en kwam er een einde aan de show. Maar nog niet aan onze show….. terwijl wij hadden gekeken naar de parkieten had Andres voor ons ook nog een uil opgespoord, en die gingen we ook nog even bekijken!

Zoveel moois gezien, maar de dag was nog niet ten einde. Na een driegangen lunch (het eten is hier ook heerlijk!), konden we meteen weer de spullen pakken om naar de boot te lopen. We zouden een kanotocht gaan maken op een zwarte rivier, een rivier die vanuit de jungle ontstaat. En ja, daar zitten piranha’s in! En die hebben we gezien ook! Sterker nog, we hebben ze gevangen! Dat mag helemaal niet, want omdat YKE een ecolodge is, mag er niet gevist worden. Maar Andres had met de manager gesproken, en verteld dat de kinderen zo graag een piranha wilden zien. Bij uitzondering mochten we dus – op de traditionele manier met een nylon draadje, een haakje en een dot rood vlees met bloed – op piranha’s vissen, op voorwaarde dat we ze weer terug zouden zetten! Natuurlijk!
In het vallen van de schemering hebben we dus piranha’s gevangen. De één na de ander. Ook Jan en Lena hadden er zó één te pakken. Kleine visjes, maar met een paar kaken…. Zonder pardon beet zo’n vis een hap van een takje af, alsof het niets was! Wat gaaf!
Dat het inmiddels bijna donker was, maakte de hele tocht alleen nog maar spannender, en onder schijnsel van de zaklampen en links en rechts voorbijgevlogen door grote vleermuizen gleden we weer zachtjes terug naar ons uitstappunt. Wat een fantastische dag was dit weer!!!

Morgen om 5.30u op, om bij het beginnen van de dag weer boven op een toren naar vogels, apen en luiaard te gaan kijken. Leuk! Het vogelboekje, de verrekijkers en mijn statief en camerastas liggen al klaar!