Foto Update Quito
Door: Madelon
Blijf op de hoogte en volg Jan, Madelon, Nynke, Tijmen, Lena en Fiene
18 Juli 2016 | Ecuador, Cumbayá
We zijn inmiddels in Cumbaya aangekomen, in ons appartement voor de komende twee weken. We hebben hier internet dat hopelijk wel snel genoeg is om wat foto’s door te sturen! Want dat zijn er heel wat!
We hebben al zoveel gedaan en gezien in de vier dagen dat we nu in Ecuador zijn. Quito is ons goed bevallen en we hebben veel interessante dingen gezien en mee gemaakt. Ook gisteren vielen we met onze neus in de boter en liepen onverwacht tegen iets bijzonders aan.
We zouden pas ’s middags van Quito naar Cumbaya verhuizen, dus er was nog tijd om naar een museum te gaan en lekker door de stad te wandelen. Dat kan op zondag prima, want van 8 tot 14u is het oude gedeelte van Quito autovrij. Er wordt dan veel gefietst en het is een stuk rustiger in de stad: geen toeterende auto’s, geen gefluit van politieagenten of ratelende verkeerslichten. Op Plaza Grande viel het ons op dat er iets gaande was. We zagen een vrouw met witte jurk en namen aan dat er misschien een bruiloft zou gaan beginnen. Maar niet veel later zagen we nog een bruid en toen nog één. Buiten de kerk stond een scherm, dus het leek een flink evenement te gaan worden. We besloten om even te blijven wachten om te kijken wat er zou gebeuren, en gingen op één van de vele stenen banken zitten. Jan was al heel snel met de vrouw naast hem in gesprek, die vertelde dat haar broer ging trouwen. Het hele gesprek in het Spaans met wat Engels, wat wel grappig was (wat is een novio ook weer?), maar de vrouw én moeder en overige familie vonden het heel leuk om ons uitleg te geven. Aan de andere kant van ons rijtje werd ik in het Engels aangesproken door een vrouw, die vroeg waar we vandaan kwamen. Ook hier een leuk babbeltje, en inmiddels wisten we dat één keer per jaar zo’n 40-50 bruidsparen tegelijk in Catedral Metropolitana de Quito in het huwelijk treden. Vaak zijn het paren die al (lang) voor de wet getrouwd zijn maar nooit de gelegenheid hebben gehad (of genomen) om voor de kerk te trouwen. Dat doen ze dan op deze dag, met z’n allen. De kerk zit dan zo vol dat de familie buiten op het scherm kijkt. En wij dus ook. Heel bijzonder.
Toen alle bruidsparen binnen waren kwam er ook nog een processie langs. Deze had niets met de trouwerij te maken, maar was ook heel bijzonder om te zien. We bleven dus nóg even staan kijken. Mijn buurvrouw vertelde dat dit ook een typisch gebruik is, waarbij een Mariabeeld rondgedragen wordt en geëerd wordt, terwijl er clowneske figuren omheen dansen om de boze geesten af te schrikken. Het was een enorme stoet achter dat beeld, met danseressen en clowns, gevolgd door vrouwen in klederdracht (met de typische hoedjes, rokken en omslagdoeken), daarna vrouwen met zwart kanten sluiers en als laatste kinderen met boeketjes gipskruid en rode rozen.
We hebben wel een uur zitten kijken naar alle bruiden, de processie, én alle toeschouwers op het plein!
Bijgaand foto’s van paardenrit op Pichincha, waar we met de kabelbaan heen waren gegaan; een uitstapje naar de botanische tuin in Parque La Carolina, uitzicht van Quito by night, wat plaatjes van de trouwerij en processie op Plaza Grande; en een inkijkje in ons nieuwe appartement in Cumbaya. De koffers zijn uitgepakt, de kasten gevuld en we zijn geïnstalleerd. Vandaag onze planning afstemmen op Jan’s agenda en dan zullen we eens kijken wat we de komende twee weken allemaal gaan doen.
We hebben al zoveel gedaan en gezien in de vier dagen dat we nu in Ecuador zijn. Quito is ons goed bevallen en we hebben veel interessante dingen gezien en mee gemaakt. Ook gisteren vielen we met onze neus in de boter en liepen onverwacht tegen iets bijzonders aan.
We zouden pas ’s middags van Quito naar Cumbaya verhuizen, dus er was nog tijd om naar een museum te gaan en lekker door de stad te wandelen. Dat kan op zondag prima, want van 8 tot 14u is het oude gedeelte van Quito autovrij. Er wordt dan veel gefietst en het is een stuk rustiger in de stad: geen toeterende auto’s, geen gefluit van politieagenten of ratelende verkeerslichten. Op Plaza Grande viel het ons op dat er iets gaande was. We zagen een vrouw met witte jurk en namen aan dat er misschien een bruiloft zou gaan beginnen. Maar niet veel later zagen we nog een bruid en toen nog één. Buiten de kerk stond een scherm, dus het leek een flink evenement te gaan worden. We besloten om even te blijven wachten om te kijken wat er zou gebeuren, en gingen op één van de vele stenen banken zitten. Jan was al heel snel met de vrouw naast hem in gesprek, die vertelde dat haar broer ging trouwen. Het hele gesprek in het Spaans met wat Engels, wat wel grappig was (wat is een novio ook weer?), maar de vrouw én moeder en overige familie vonden het heel leuk om ons uitleg te geven. Aan de andere kant van ons rijtje werd ik in het Engels aangesproken door een vrouw, die vroeg waar we vandaan kwamen. Ook hier een leuk babbeltje, en inmiddels wisten we dat één keer per jaar zo’n 40-50 bruidsparen tegelijk in Catedral Metropolitana de Quito in het huwelijk treden. Vaak zijn het paren die al (lang) voor de wet getrouwd zijn maar nooit de gelegenheid hebben gehad (of genomen) om voor de kerk te trouwen. Dat doen ze dan op deze dag, met z’n allen. De kerk zit dan zo vol dat de familie buiten op het scherm kijkt. En wij dus ook. Heel bijzonder.
Toen alle bruidsparen binnen waren kwam er ook nog een processie langs. Deze had niets met de trouwerij te maken, maar was ook heel bijzonder om te zien. We bleven dus nóg even staan kijken. Mijn buurvrouw vertelde dat dit ook een typisch gebruik is, waarbij een Mariabeeld rondgedragen wordt en geëerd wordt, terwijl er clowneske figuren omheen dansen om de boze geesten af te schrikken. Het was een enorme stoet achter dat beeld, met danseressen en clowns, gevolgd door vrouwen in klederdracht (met de typische hoedjes, rokken en omslagdoeken), daarna vrouwen met zwart kanten sluiers en als laatste kinderen met boeketjes gipskruid en rode rozen.
We hebben wel een uur zitten kijken naar alle bruiden, de processie, én alle toeschouwers op het plein!
Bijgaand foto’s van paardenrit op Pichincha, waar we met de kabelbaan heen waren gegaan; een uitstapje naar de botanische tuin in Parque La Carolina, uitzicht van Quito by night, wat plaatjes van de trouwerij en processie op Plaza Grande; en een inkijkje in ons nieuwe appartement in Cumbaya. De koffers zijn uitgepakt, de kasten gevuld en we zijn geïnstalleerd. Vandaag onze planning afstemmen op Jan’s agenda en dan zullen we eens kijken wat we de komende twee weken allemaal gaan doen.
-
18 Juli 2016 - 16:07
Marianne:
Prachtig! Zoveel kleur! En wat een belevenissen! Op welke hoogte zit je nu? En de temp? -
18 Juli 2016 - 16:06
Marianne:
Prachtig! Zoveel kleur! En wat een belevenissen! Op welke hoogte zit je nu? En de temp? -
18 Juli 2016 - 17:36
Madelon:
Cumbayá ligt iets lager dan Quito, op ongeveer 2500m. Temp is vergelijkbaar. Een graadje of 20, maar in de volle zon voel je alsof je gegrilld wordt. We smeren dus vaak en veel, en we drinken veel water. Zoals ook door alle locals geadviseerd wordt. -
18 Juli 2016 - 22:40
Anny:
Hoi Madelon,wat een prachtige foto's en mooie verhalen.
Het is net een spannend boek.Ik lees elke dag voor het slapen gaan even je verslag door.
Je schrijft zo mooi.En wat een avontuur voor de kinderen maar ook voor jullie.
Heel veel plezier nog voor jullie allen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
