Op de fiets

Hier een berichtje van Strong-legged-Jan (om even in Pow-wow termen te blijven – zie vorige blog):

Wij zijn helemaal ingeburgerd in de stad. Kinderen op school, in het weekend naar de sportclubjes (Nynke en Lena voetballen, Tijmen speelt honkbal), Madelon vindt nu eindelijk tijd om opleidingen voor zichzelf te zoeken. Ik werk, en heb een membership voor de zeilclub (zie foto), maar met de mannen het bos in op de fiets, nee dat zit er helaas niet in. Op zich is er hier bos genoeg, maar ik heb de mannen nog niet gevonden die fietsen. Als alternatief fiets ik naar mijn werk.
Madelon en de kinderen hebben allemaal een fiets zonder versnelling waarmee we als een troep eenden naar school fietsen, ik voorop, dan de kinderen en Madelon als hekkesluiter. We hebben veel bekijks! want er wordt hier weinig gefietst, en al helemaal niet door kinderen.
Zelf heb ik een knalgele Trek mountain bike gekocht, tweedehandsje voor 250 dollar, mooi licht fietsje en hij fietst prima. Via amazon.com heb ik ook nog spatborden gekocht en een bagagedrager, niet goed voor mijn mountainbike imago, wel fijn dat je droog blijft als de weg nat is zodat ik niet meer met een klestnatte rug op het werk aankom. Je moet praktisch blijven toch?

Het is ongeveer een half uurtje fietsen, van Avondale Road, Newton MA naar 5 Cambridge Center Cambridge MA. Als je het leuk vind moet je de tocht maar eens met Google streetview volgen. Eerst hier in de wijk, dan over een vrij drukke weg en uiteindelijk op een fietspad lang de Charles river. Ik heb in mijn leven al heel wat gefietst, over dijken langs de Merwede, over kaarsrechte wegen in de Noordoostpolder en natuurlijk met Ger, Edwin, Erwin en Robbert door de bossen bij Zeist.
Er zijn een aantal dingen die fietsen hier bijzonder maken. Ten eerste de heuvels. Mijn werk ligt in Cambridge, net ten noorden van de Charles rivier, zo’n beetje op zeehoogte. Newton ligt in de heuvels, metertje of 50-60 daar boven. ‘s Ochtends moet ik eerst een klimmetje van 15 meter maken in onze straat, maar als ik eenmaal boven ben bol ik een kilometer of 3 naar beneden, heerlijk is dat. Je voelt hem al aankomen: ‘s avonds is het andere koek. Dan is het bikkelen, het zit in de orde van grootte van de heuvel bij de pyramide van Austerlitz, vanaf het pannekoekenhuis zeg maar. Iets minder stijl, maar wel langer, met op het laatst een heel stijl stukje waar ik terug moet naar het kleinste blad voor! Maar ja, het gaat dwars door de wijk, veel bomen, weinig verkeer, eigenlijk wel lekker om je kapot te rijden op zo’n heuvel. Even het luie computerzweet eruit.
Als ik de weg richting werk vervolg, vanaf de voet van de heuvel dan kom ik op een drukke weg met iets van een fietsstrook erlangs waar je ook heel goed kunt parkeren . Ik zigzag dus over de weg, er wordt niet echt hard gereden en men is als de dood voor fietsers dus er worden gelukkig ruime bogen om me heen genomen. ‘t Is wel uitkijken voor mensen die naar rechts afslaan, die houden vaak geen rekening met fietsers. Op een gegeven moment kom ik op de brede Commonwhealth Avenue, baantje of drie elke kant op, tramlijn in het midden maar wel met een schitterend uitzicht op downtown Boston met Prudential tower en alle andere skyscrapers. Vervolgens ga ik de de rivier over en fiets dan op het fietspad langs de Charles, echt super mooi uitzicht op Boston (zie foto) en fiets dan eigenlijk langs de rand van de MIT campus naar mijn instituut, het Broad Institute of MIT and Harvard. Parkeren recht voor de deur!
Momenteel is het vooral de warmte die fietsen lastig maakt, je komt nogal plakkerig aan. Maar we hebben ook al de resten van een aantal orkanen en tropische stormen over ons heen gehad en dan regent het ECHT. Dan maar met de metro. En straks gaat het sneeuwen, benieuwd hoe lang ik het fietsen dan kan volhouden. Hoe dan ook, ik hou mijn fietsbenen wel lekker in vorm en kijk er enorm naar uit om volgend jaar weer in Zeist aan te haken bij de fietsmannen.

Jan