huizen, huizen, verhuizen

Jaaaa, de knoop is doorgehakt: we gaan ervoor! De operatie van Madelon's nekhernia ligt alweer 3 weken achter ons, de pijn is bijna weg, morfine afgebouwd (tussendoor ook nog (o)pa in en uit het ziekenhuis) en we kijken weer vooruit. Wat een verademing. Nog 7 weken en dan zitten we in het vliegtuig naar Boston.

Maar er moet nog wel een hoop gebeuren. Niet in de laatste plaats de huizen: iemand vinden voor ons huis in Zeist en natuurlijk een huis zoeken in Boston.

In Oktober waren we al een paar dagen in Boston geweest om een idee te krijgen van de (buiten)wijken en toen was onze keus gevallen op Newton, een mooie, groene wijk net ten westen van Boston. Tijdens het rondrijden daar hebben we ook een paar scholen bezocht, en we hebben toen al snel besloten dat onze kinderen naar een public school zullen gaan. Behalve dat privé scholen belachelijk duur zijn($25.000/kind/jaar x 4) zijn ze ook veel te elitair naar onze zin. Bovendien staan de openbare scholen in Newton goed bekend en is het zo geregeld dat de straat waar je woont bepaalt naar welke school de kinderen gaan. En er is altijd plaatst. Heerlijk toch!

Op dit moment zijn we op zoek naar een huis met genoeg kamers (om ook alle logées te kunnen ontvangen), op loopafstand van een school én een metro/trein station (zodat Jan snel op z'n werk is). En dan ook nog met een tuin, en betaalbaar. Tja, hoeveel wensen kun je hebben. Gelukkig krijgen we bijna dagelijks een mail met het nieuwe aanbod van huurwoningen. Het voorwerk wordt door Madelon gedaan: te klein, te duur, een bovenwoning, geen tuin, meteen 'off market', rare buurt - lang leve Google Earth - maar af en toe zit er wel iets echt leuks tussen, en dan gaat er snel een mail naar een makelaar in Newton. Terwijl ik zit te typen is zij voor ons een potentiele woning gaan bekijken.....