Eén, twee, drie....vier.... vijf, zes....zeven!

Net drie dagen nadat opa en oma weer terug naar Nederland waren gevlogen, hebben we op woensdag Jon, Jasme, Vera, Mirthe en Pien op gehaald van het vliegveld, waar we inmiddels zonder navigatiesysteem heen rijden. Er begint zich al een patroon te ontwikkelen: op de eerste avond vertrekken de nieuw aangekomenen meteen na het eten met steeds zwaarder wordende ogen richting logeerkamer – de jetlag hakt erin. De volgende ochtend liggen wij al vroeg met een half oor te luisteren ‘hoe lang ze het volhouden’. Gelukkig is ons huis behoorlijk geisoleerd en hebben we geen last van draaiende gasten die vanaf vier uur - half 5 klaar wakker in bed liggen te wachten tot ze met fatsoen op kunnen staan. Maar steevast rond zes uur horen we toch het eerste loopje naar de badkamer, en is de vroege eerste dag voor onze gasten begonnen. Wij gaan mee in de flow, we hebben tenslotte ook nog gewoon school en werk waarvoor we uit bed moeten, en iedereen vindt het leuk om even een kijkje te nemen op de scholen. Er is tijd om te ontbijten, en daarna vertrekken we lopend naar school, waar onze kinderen het helemaal geweldig vinden om hun klas aan opa’s en oma’s en vriendjes te laten zien.

Vera zou het liefst de hele dag bij Lena op school zijn gebleven om mee te kijken in de klas, maar dat was uiteindelijk toch te spannend. Maar terwijl de kinderen de Boer naar school gingen, en de kinderen van de Graaf lekker wat bij konden komen, heb ik wel Jon mee genomen naar mijn bieb-dienst, zodat hij kon kijken wat de 4th Graders in Media-tijd leren over de Amerikaanse geschiedenis. En ’s middags was Jasme ingezet om als vrijwilligster mee te helpen met Winter-knutselen in Lena’s klas. Ze hebben allebei meteen kennis gemaakt met de zeer gestructureerde manier van onderwijs en knutselactiviteiten, en tijdens het diner is dit onderwerp van ons gesprek gebleven.

Met een spijbeldagje van Nynke, Tijmen en Lena is onze Winter-vakantie ingeluid. Jan heeft nog een dag Skype-gesprekken gehouden, Jasme las een boek, en Jon en ik brachten Fiene naar school voor haar Holiday Party (aan Kerstfeest doen ze niet op de scholen, omdat er ook veel Joodse families zijn), en trokken naar mijn favoriete winkels Russo’s en Trader Joe’s om de inkopen te doen voor ons Kerstdiner. De regen kwam met bakken uit de hemel, en de kinderen zagen werkelijk geen enkele reden om kleren aan te doen. Ook ’s middags had geen van hen zin om naar buiten te gaan, of Boston te gaan verkennen, en ze hebben als vanouds uren en uren gespeeld. De enige concessie was het huis uit om bij Tartufo te gaan eten. Dat kon nog net, voordat de jetlag weer toe sloeg.

Met de twee oudsten en twee jongsten bij ons kletsend en babbelend achterin, en de drie musketiers bij Jon en Jasme in de huurauto zijn we op zaterdag naar New York getrokken. 207 Mijl, 3.5uur rijden. Met een tussenstop bij Tijmen’s favoriet Dunkin Donuts, voor 4 koffie en 7 doughnuts, was de reis prima vol te houden. Bij de tolbrug Manhattan op, en 15 minuten later 34th Street in, langs Empire State Building naar ons hotel op W 35th St. Vier koffers en twee tassen naar twee familiekamers brengen, 11x toiletbezoek, en we waren er helemaal klaar voor: New York, New York!!

Eén...twee...drie, vier, vijf...zes, zeven!
Ja, we zijn weer compleet. Alle zeven kinderen in de leeftijden 4 (Fiene), 5 (Pien), 6 (Lena), 7 (Vera), 8 (Tijmen), 9 (Mirthe) en 10 (Nynke) weer bij elkaar. Hoewel we al jaren samen op vakantie gaan, en het ‘koppen tellen’ inmiddels tot een hogere kunst verheven is, vergde een bezoekje Times Square en een rit in de New Yorkse metro toch even wat extra instructie: allemaal opletten, een hand van een volwassene vasthouden, en niet stoppen om geld (dat hier in Amerika voor het oprapen ligt), schroefjes of gekleurde papiertjes op te rapen, of voor een fotomomentje met Spiderman of Sponge Bob. Het is druk hier! In de metro was het zelfs nog strikter: geen discussies – meelopen als wij dat zeggen! Met als gevolg dat we een kudde gedweeë kinderen bij ons hadden, die zich op plaatsen waar dat moest voorbeeldig gedroegen, en waar het kon lachend, kletsend en huppelend de Big Apple verkenden.

Times Square (met 7 kinderen) was een ervaring: wat een drukte, overal lichtjes, veel mensen in kostuums van bekende TV-helden, herrie en heel veel reclames. En, daar in de verte.... de M&M store! Niet iets wat op mijn verlanglijstje stond, maar Nynke had de tip van een vriendinnetje gekregen en ze keek er helemaal naar uit. Uiteindelijk hebben we daar allemaal onze ogen uitgekeken. In de rij om voor $50 een handje vol M&M met persoonlijke opdruk te mogen kopen, niet te geloven. Maar we waren door deze winkel wel allemaal heel vrolijk geworden. Ons nog even door de mensenmenigte de winkel uitwurmen ....één, twee, drie, vier....vijf, zes....?....o daar, zeven! ..en door naar het Rockefeller Center om vanaf de toren Manhattan te bekijken.

Het was ijzig koud, maar prachtig helder, en absoluut de moeite waard (en wat ons betreft een betere keus dan Empire State Building – beter en vrijer uitzicht, minder druk, en zicht op het Empire State!). Yes, dit is New York. Wat een stad. En zeker nu, met alle kerstverlichting in/op de dure winkels van 5th Avenue. Van crisis hier niets te merken, hoor. Rijen en rijen mensen voor hele dure winkels. En echt niet alleen om te kijken: we moesten om met winkeltassen beladen mensen heen laveren. Ja, kinderen aan de hand, en tellen....! Op naar FAO Schwartz, de mega kinderspeelgoed winkel, en een belevenis op zich. Met een tijdslimiet, omdat we anders ons gereserveerde restaurant niet zouden halen, vergaapten de kinderen zich aan alle grote knuffels, poppendokters en sticker-knutselaars. Wat een feest.

Feest voor ons, de volwassenen, was het restaurant Carmine’s. Een Italiaans familierestaurant in Upper East Side, waar we grote schalen pasta (elk voor 3-4 personen) en citroenkip bestelden. Een herbeleving van onze gezamenlijke vakanties in Italië. La Mamma hebben we niet gezien, maar het geheel straalde de sfeer van Italiaanse New York à la Godfather uit. Geweldig.

Hoewel iedereen moe was van de hele dag rond sjouwen en bij sommigen nog een restje jetlag, hebben we op de terugweg naar het hotel nóg iets leuks gedaan: metrosurfen! Tot grote hilariteit van ons elven en wat medepassagiers was de trend gezet. Elke rit die rustig genoeg was, werd gebruikt om te ‘surfen’: benen schrap in de rijrichting, armen wijd, door de knieën en een gebaar van ‘helmen op’. Go!

En we hebben wat ‘gemetrosurft’! Op de A, E en C, de 1, de 5 en de 7. Van Central Park South naar Upper West Side; van de High Line (een fantastisch stuk stadslandschap/park op een voormalig verhoogde treinrails) naar Ground Zero; van Battery park (zwaar beschadigd door Sandy) met de Staten Island Ferry om langs Statue of Liberty te varen; van TriBeCa (gigantische boekenwinkel Barnes & Nobles) naar Chinatown (waar we gegeten met nicht Jiska en haar vriendin Lara); van het hotel naar het American Museum of Natural History (4 uur later hadden we nog niet de helft gezien) en van het Guggenheim (Picasso Black and White) naar Grand Central, al was dat laatste stuk te druk om te metrosurfen, helaas.
Al wandelend en metrosurfend (en tussendoor vaak tot zeven tellend) hebben we in een kleine drie dagen New York intensief beleefd. Het was geweldig. En als je aan de kinderen vraagt hoe New York was.... dan vatten ze het als volgt samen: ‘we zijn met een M&M op de foto gegaan, zijn op een hoge toren geweest, we hebben pannekoeken en pasta gegeten, en we hebben gemetrosurfd. Oh ja, de spinnen in het museum waren ook leuk, maar allerleukst waren de dansers op straat. Vooral omdat we mee mochten doen!’

Gisteravond laat reden we weer terug naar Newton. Onderweg hadden we wat natte sneeuw, en wat was het leuk toen we vanochtend de gordijnen open deden: een mooi wit laagje en dikke sneeuwvlokken. Een witte Kerst! En beneden hingen er zowaar één...twee...drie...vier...vijf...zes...zeven Kerstsokken (met inhoud) aan de haard! Wat een feest. Wij hebben deze eerste Kerstdag lekker lui doorgebracht, met de kinderen in pyjama, Home Alone 2 (in New York) op TV, candy canes uit de boom en een heerlijk diner van bruschetta, kip gevuld met kastanje-risotto, en broodpudding toe. Zalig!

En voor iedereen die we vandaag niet via skype gesproken hebben: Fijne Kerst!