Gezien en geleerd

Alle zes zullen we ons later dit jaar in de Verenigde Staten gaan herinneren als een jaar waarin we enorm veel gezien én enorm veel geleerd hebben. We zijn hier nog niet eens drie volle maanden, maar als ik een lijstje maak (ja, daar ben ik weer met mijn lijstjes) van alle uitstapjes die we al gemaakt hebben dan is dat heel aanzienlijk:

- Boston (uiteraard), met Boston Common, Chinatown, Quincy Market, zeilen op de Charles, walvissentocht, New England Aquarium, museum of Science, museum of Fine Arts, Franklin Parc Zoo, en Boston College Football en Boston University Ice-Hockey wedstrijden
In Massachusetts:
- Rockport, Manchester-by-the-sea
- Pow-wow
- Newburyport, Plum Island
- Salem (bekend van de heksenjacht, en de film The Crucible)
- Concord (hier is de onafhankelijkheidsoorlog begonnen)
- Stow (appels plukken)
- Topsfield Fair (jaarmarkt)
En wat verder weg:
- Newport, RI
- New York
- Loon Mountain, NH

En plannen voor de volgende uitstapjes zijn er ook al: een huisje geboekt in The Berkshires (het Noordwestelijke hoekje van Massachusetts, in de buurt van Mass MoCA = Massachusetts Museum of Contemporary Art), én een huisje op de Cape(Cape Cod), voor een najaars-uitwaai-weekend op het strand. En daarna is het al December en komen (na opa Willy en oma-jan, in Augustus) de eerste bezoekers. Opa Bret en oma Joke komen met Nynke’s verjaardag, Jon en Jasme, met Vera, Mirthe en Pien zijn er twee weken met de Kerst (en dan gaan we weer naar New York), en in januari komt een nichtje van Jan een week of twee logeren. En wat er voor het volgend jaar allemaal gepland staat..... oef, ons verlangslijstje is nog láng niet afgewerkt!

Nu lijkt het vast of we hier alleen maar vakantie aan het houden zijn (is stiekem wel zo, haha), maar we doen niet alleen maar leuke ‘vakantie’-dingen, hoor. Er wordt ook héél hard gewerkt!

Jan heeft het flink druk met alle beursaanvragen, gesprekken met zijn AIO’s en sollicitanten (via Skype), en alle andere dingen die in Enschede gewoon doorlopen. Hij moet heel bewust tijd afbakenen om echt toe te komen aan het werk dat hij hier in Cambridge wil doen, en het leren van nieuwe (bioinformatica) technieken. Daarom is hij hier, tenslotte. De afgelopen weken was hij ook – op aanraden van een collega- begonnen aan een online cursus ‘R’, een programmeertaal die veel gebruikt wordt in de bioinformatica. Hij heeft drie weken lezingen gevolgd en geworsteld met opdrachten, en toen was Jan’s conclusie: dit is wel erg specialistisch, ik ga op zoek naar R for dummies.... Maar specialistisch of niet, Jan gaat mooi wel volgende week zijn eerste set data runnen!

Tegelijk met Jan ben ik ook begonnen aan zo’n online cursus. Mijn eerste plan was eigenlijk op me in te schrijven voor een paar modules op Harvard Business school, en om een aantal cursussen en workshops edelsmeden te gaan volgen op één van de grote kunst- en designinstellingen. Maar door de problemen met mijn nekhernia heb ik me vóór ons vertrek helemaal niet bezig gehouden met het uitzoeken en voorbereiden, en al helemaal niet met inschrijven voor zo’n opleiding. Bovendien is mijn arm nog steeds niet volledig hersteld, en de restpijn zorgt ervoor dat ik (nog) niet kan edelsmeden. Een paar keer uitproberen hier thuis maakte al snel duidelijk dat het te pijnlijk is, en dat het resultaat er ook naar is.... Helaas. Edelsmeden valt dus sowiewo af, maar ook voor Harvard Business school was ik te laat om in te schrijven. Bovendien zijn losse modules alleen te volgen tegen een commercieel tarief, dus ook op dat gebied heb ik mijn wensen wat bijgesteld.
Via coursera (online cursussen op academisch nivo), volg ik nu al vijf weken de Business & Management module ‘Organizational Analysis’ van Stanford University, waarbij organisatie modellen, theorieën en cases behandeld worden (o.a. analyse van de Cuban missile crisis, en het functioneren van een academische senaat), en er analytische assays geschreven moeten worden. Voor mij een heel ander vakgebied dan ik gewend ben, maar ik vind het erg leuk en leerzaam om na te denken over hoe organisaties in elkaar zitten, en waarom verschillende organisatie structuren (hierarchisch/plat; formeel/informeel; rationeel/natuurlijk/open) effectief (of juist niet) kunnen zijn onder bepaalde omstandigheden.
Het studeren bevalt me zo goed, dat ik deze week ook begonnen ben met de cursus ‘Design: Creation of Artifacts in Society’. Gestart met de basis principes van het design proces (identificeer een ‘gat/behoefte’, beschrijf het probleem, onderzoek alternatieven en selecteer/maak een plan), en meteen al een paar schets- en ontwerp opdrachten moeten doen. Het leuke van deze cursus is dat het heel breed is: van design een gebruiksvoorwerp tot design van software, of van architectuur tot design van een businessmodel. En daarbij ook technieken van schetsen, fotograferen en beschrijven en maken van rudimentaire prototypes, en ik zit zo weer een paar uur te ‘broeden’. Echt leuk. En het is ook heerlijk om zo flexibel te zijn dat ik, als iedereen het huis uit is, of ’s avonds, rustig in de werkkamer kan gaan zitten om mijn ‘huiswerk’ te doen.

Want huiswerk doen we allemaal!! Elke dag komen Nynke en Tijmen uit school met hun huiswerk voor de volgende dag, terwijl Lena het op maandag meekrijgt om op vrijdag weer in te leveren. In praktijk komt het erop neer dat we op maandag, woensdag en donderdag zo’n twee uur met z’n allen aan de huiswerktafel zitten om math (rekenen), en spelling te doen, en Nynke heeft dan ook nog geography (topografie) en social studies (maatschappijleer) waarvoor ze huiswerk moet maken. Fiene komt er voor de gezelligheid bij zitten en doet haar ‘huiswerk’ (ze maakt sommetjes die Nynke voor haar opschrijft, en ze schrijft letters). Met een koekje of snoepje en wat te drinken is het nog best gezellig ook, en tot nu toe heb ik de kinderen nog niet een hoeven aansporen om hun huiswerk te maken. Ze doen het fantastisch, wat een motivatie!

Als ik ga koken kunnen ze nog even spelen en ‘s avonds wordt er nog minstens 30 minuten (voor)gelezen. Maar dat doen we lekker in het Nederlands, want anders wordt het wel erg zwaar. Op vrijdag en in het weekend is er geen huiswerk, en dan kan er gespeeld en gesport worden. En dan maken we ook onze uitstapjes natuurlijk.

En op dinsdag smokkelen we (vaak)! Heel onverantwoord natuurlijk (volgens Amerikaanse begrippen, want hiermee ontzeg ik de kinderen vast hele belangrijke educatie), maar leren doe je tenslotte ook door te spelen en te leven, en dat doen we! MET VOLLE TEUGEN.
Dus op dinsdag, als school al om half 1 uit is, dan haal ik ook Fiene vroeg op, en dan skypen we tijdens onze lunch met vriendjes en neefjes en nichtjes. En de rest van de middag gaan we op pad (maar mam, dan moet je morgen wel een briefje meegeven, dat ik mijn huiswerk niet heb kunnen maken!), meestal Boston of Cambridge in. Deze week zijn we naar Mount Auburn Cemetry geweest, waar we door het grote park hebben gewandeld en naar allerlei bijzondere graven hebben gekeken, of we gaan naar één van de musea waar we een abonnement op hebben, of Jan komt een uurtje eerder van zijn werk om te gaan zeilen met de kinderen. En daarna ’s avonds lekker eten downtown: vaak naar chinatown, of een hamburger bij Bartleys bij Harvard Square. Daarvoor zijn we tenslotte óók hier!

En als je bedenkt dat dit pas de 8e week is dat de kinderen naar school gaan, en ze op dag 1 nauwelijks Engels spraken dan zullen jullie ook onder de indruk zijn van wat ze de afgelopen weken allemaal al geleerd hebben en hoe goed ze –ondanks de taalkloof- al meekomen op school:

Nynke heeft vorige week een topografie toets gedaan: de 11 Noordoostelijke Staten (inclusief foutloze spelling van Massachusetts!), mét hoofdsteden, en 8 wateren, waaronder Chesapeake Bay. Ja, daar moesten wij ook even goed naar kijken.
En waar ze een paar weken geleden haar werk in de klas nog in het Nederlands opschreef en dan op haar gemak met de vertaal App erbij Engelse zinnen ging maken, doet ze het nu al gewoon rechtstreeks in het Engels!
Ook erg indrukwekkend is de Fourth Grade Spelling list: elke week 20 woorden leren die aan het eind van de week getoetst worden. Voor de aardigheid moet je eens bedenken hoe fout je deze woorden kunt spellen als je Engels nog niet zo goed is: mean / might / scared / whole / pretty / white / being / though / through / couldn’t / heard / than / together / great / because

Tijmen heeft wel moeite met de schoolregeltjes, waarvan sommige volgens hem echt nergens op slaan (ja, als je tijdens de pauze in het zonnetje wilt staan, dan mág dat niet eens! Dan MOET je gewoon bewegen, mam, daar snap ik nou echt niks van. En als ik dat dan niet doe, dan moet ik naar geel (=waarschuwing), nou, en dat vind ik niet leuk).
Maar gelukkig gaat het met het leren wel goed. Elke ochtend leest hij samen met Jan de welkomst tekst op het bord, en hij begint steeds meer en beter Engels te praten. Vandaag kwam hij thuis: mama, ik heb op school een boek, en daarin staat ‘every flower loves a bee, every ghost loves a boo, every candle loves a cake, every monkey loves a tail and I love you’! En zelfs met spelling gaat het nu de goede kant op. Vorige week had hij nog maar drie van de tien woorden goed geschreven (en dan krijgen ze een kopie mee naar huis om thuis de foute woorden te oefenen), deze week had hij 100% Met elke dag even oefenen heeft Tijmen woorden als you / we / pan / van / like / there / than onder de knie gekregen. Echt indrukwekkend, want als je ze fonetisch opschrijft, dan zien ze er héél anders uit.

Lena heeft zichzelf , met hulp van Nynke, de afgelopen maanden leren lezen. In het Nederlands gaat dat heel erg goed, in het Engels is het wat lastiger. Woorden als chin/ship/whistle/sock/thumb staan voor deze week op het oefenprogramma, en daar moeten we allemaal onze best voor doen. Maar met haar gebruikelijke flair danst Lena hier doorheen. En als ze een foutje maakt, dan haalt ze haar schouders op en zegt, ‘nou ja, ik kan toch niet alles in één keer goed hebben? Het is al moeilijk genoeg hoor.’ En vorige week hadden we fieldtrip, waar Lena fanatiek mee ging op zoek naar eekhoornholletjes, en wormen. Toen de gids iets uitlegde over compost zei ze luid en duidelijk: ‘wurm poop is food for the plants’. Bang om te spreken is ze niet meer, hoor. En als het even niet lukt: ‘dan zeg ik iets in het Nederlands, en dan laat ik het klinken als Engels. Er zijn zoveel woorden hetzelfde, dan hoort de juf het toch niet dat ik het eigenlijk in het Nederlands zei’. Haha.

Fiene:
Zelfs op preschool leren ze hier al behoorlijk veel lesjes. Fiene leert alle letters van het alfabet schrijven, en ze moet woordjes opschrijven. Ze leert noten lezen, en krijgt piano-, gitaar- en vioolles (omdat ze op de preschool van de muziekschool zit), oefent om de dagen en maanden te leren kennen en lezen, en leert klokkijken. Ze kan al in het Engels tellen van 1 tot 20 (eigenlijk tot 19, daarna begint ze weer bij 11), én – en daar zijn wij erg van onder de indruk- ze kent de Pledge of Allegiance al bijna uit haar hoofd (zie filmpje)!
En voor wie de Plegde niet letterlijk kent: dat zijn heel veel moeilijke woorden, zeker voor een 4-jarige.
(I Pledge Allegiance to the flag of the United States of America and the Republic for which it stands, one Nation under God, indivisible, with liberty and justice for all)

Het enige waar we door alle (huiswerk) activiteiten nog helemaal niet aan toe zijn gekomen, is het huiswerk dat we vanuit Nederland hebben meegenomen (ja, Marja, ik herinner me nog dat jij dat ook al in je blog schreef). Maar als we het Amerikaanse huiswerk regime volgend jaar ook nog een maandje of twee volhouden, dan heb ik ze allevier vast wel weer aardig op nivo. En de eerste leerplichtambtenaar die er een probleem mee heeft dat wij de kinderen volgend maand mee nemen voor een extra lang weekend weg, of een paar dagen vrij als opa en oma er zijn, die mag wel eens een weekje mee komen kijken bij onze super gemotiveerde kanjers! Jongens, wat zijn Jan en ik trots op die vier.