Ready? Or not?

Nog een paar dagen, en dan vertrekken we voor 5 weken naar Ecuador. Voor werkbezoek en vakantie.

Behalve het halen van de prikken tegen gele koorts en het boeken van accommodatie in Quito/Cumbaya hadden we nog maar weinig tijd gehad voor de voorbereidingen. Een stapel reisgidsen ligt al een paar maanden naast ons bed, maar daar zijn we maar mondjesmaat aan toe gekomen. We hadden een behoorlijk drukke maand, die bol stond van schoolkampen en activiteiten op (muziek)school en sportclub, en ook werkafspraken die ‘nog even voor de zomer’ afgerond moesten worden.
Maar met als hoogtepunt Tijmen’s groep 8 musical, was de eind-van-het-schooljaar-hectiek vrij plotseling ten einde en stonden we op vrijdag met de hele lagere school terug te tellen van 60 om de vakantie in te luiden! Grappig genoeg was dat ook het startsignaal om echt in actie te komen voor onze reis…. En hoe!

Met als enige verschil dat we dit keer het huis niet verhuren, doet de logistieke organisatie bijna niet onder voor die van 4 jaar geleden toen we op het punt stonden om naar de VS te verhuizen. De hele familie bemoeit zich er in meerdere en mindere mate tegenaan, en alles staat in het teken van de aanstaande reis. Wie mag (of moet) welke rugzak, hoe lang gaan we nou precies naar het regenwoud, wat is het tijdsverschil, zijn de vulkanen actief en hoe zeg je ‘wil je mijn vriend zijn?’ in het Spaans. En vooral: wat moet er mee, en wat niet.

Sinds vrijdagmiddag beginnen zich overal stapeltjes te vormen in huis. Paspoorten, printjes van vlucht- en contactgegevens voor onze accommodaties – want je weet nooit hoe het met ontvangst en wifi gesteld is onderweg - ; paklijsten per persoon, met daarnaast groeiende hoopjes kleren – waarvan de helft weer terug moet…. soms onder protest “mamaaa, ik wil ook wel iets léuks mee” (de puberdochter), soms op commando “leg die trui maar terug, die koop ik daar wel als ik het koud krijg” of “ik ga geen overhemd meenemen alleen om op de universiteit een lezing te geven” (manlief); toiletspullen, malaria tabletten en muggenmelk voor die ene week in het regenwoud, toch dat setje ontsmettingsspullen want je weet maar nooit, en genoeg tandpasta voor de hele periode alsof ze in Quito geen winkels hebben. Er is zelfs een stapel voor de konijnen die bijna 6 weken uit logeren gaan (bij hun papa en mama konijn), inclusief nieuwe drinkflessen, hooi en voer voor de hele periode, en natuurlijk iets lekkers.

De coördinatie van het pakken is mijn pakkie-an, en daar ben ik druk mee. En Jan zorgt dat alle klussen gedaan worden om het huis – en konijnen- 5 weken achter te laten. En dat is ook een hele waslijst! En in de tussentijd regelen de kinderen nog wat logeerpartijtjes voor zichzelf. Het is tenslotte vakantie….

Of wat Jan en mij betreft…. bijna dan. Morgen de laatste dag werken en dinsdagavond de rugzakken om! Joehoe!