For Old Time's Sake

Op dit moment zitten we in New Hampshire, in een huisje aan een riviertje, verstopt in het bos, aan de voet van de berg Loon Mountain. Klinkt herkenbaar, niet? En dat is het ook. En juist omdat het zo herkenbaar is - we waren hier al twee keer eerder, en toen heb ik met mijn laptop op schoot op de bank een blog zitten schrijven terwijl Lena, Tijmen en Jan buiten fikkie aan het stoken waren – heb ik zin om weer even te schrijven.

Afgelopen donderdag zijn we met koffers vol stroopwafels, boterbabbelaars, sleutelhangers met Delfts Blauwe klompjes en molentjes, en peuterpuzzels (er is hier een ware babyboom geweest afgelopen jaar) vertrokken naar de VS. Na 14 maanden voor het eerst met ons zessen weer terug naar ‘ons Newton’, om vrienden te zien, een dagje mee te draaien op school, onze favoriete plekjes, musea en restaurants te bezoeken, en een paar daagjes de natuur in te gaan.

Maanden hebben we ernaar uitgekeken en plannen gemaakt, maar pas de laatste 2 weken zijn we de agenda echt gaan invullen. En die is vol! We logeren bij onze vrienden Beth en Rob, en door met dagdelen te werken en een paar grotere reunies te plannen hebben we playdates, logeerpartijen, etentjes en museumbezoek ingepast. Onze herfstvakantie met twee dagen verlengen was bittere noodzaak, en zelfs dan hebben we eigenlijk te weinig tijd. Maar in de langere zomer- of kerstvakantie loopt Newton leeg, én zijn de scholen dicht, dus dat was niet echt een optie.

Inmiddels hebben we al een paar geweldige, intensieve en hele bijzondere dagen achter de rug.
Na aankomst op Logan Airport eerst een stop bij Dunkin Donuts, waar Tijmen bijna kwijlend zijn ‘chocolate frosted’ bestelde. Daarna, ondanks de hoosbuien, naar Mt. Auburn Cemetery voor een mooi uitzicht op de stad, en voor de jetlag er inhakte even langs Harvard Square en een hamburger eten bij Mr. Bartley’s. Tegen de tijd dat we bij Beth en Rob aankwamen hadden we een achterbank vol slapende kinderen.....

Vrijdag de dag vroeg begonnen (3.30u) met stil zijn en rekken tot het ontbijt met Megan en Rob. Daarna zijn we naar Avondale Rd gereden om als vanouds van ons huis naar Ward School te lopen. Wat was dat ontzettend leuk: veel ‘hi, how are yóu?’s en omhelzingen, veel verraste gezichten en korte gesprekjes. Een feest van herkenning. En de kinderen genóten. We gaan donderdag nog een keer terug om naar de klassen te gaan en met de juffen bij te praten, maar het was zó leuk om nu al een keer ons loopje te doen en wat ‘Dutch treats’ voor de leraren achter te laten.
Vervolgens door naar onze familiefavoriet, the Museum of Science, waar we als eerste de nieuw heropende Hall of Human Life hebben bezocht. Een echt hart en longen (van een varken) bekijken en aanraken, effect van slaap (of jetlag) op oog-hand coordinatie bepalen, en kijken hoe je loopt; leren over diabetes, hypertensie en genetica, een kolfje naar onze hand!
Jan is nog met een oud-collega wat gaan drinken en ik heb boodschappen gedaan en bij de Whites gekookt. Met een beetje rekken hebben we de kinderen om half 8 op bed gelegd, en wij trots dat we zelf half 11 al haalden!

Op zaterdag zijn we ‘s ochtends bij onze achterbuurvrouw Ann op bezoek gegaan, en hebben we vanuit haar raam naar onze oude achtertuin ‘gegluurd’. De meiden zijn er nog even op hun oude schommel gegaan, maar hebben zich vooral met poes Izzie vermaakt. ’s Middags met Rob, Beth en Megan naar Sterling gereden waar we 2 uur in een Mega Maze (doolhof in een maisveld) hebben gedwaald en daarna zijn we appels gaan plukken bij Shelburne farms. Voor $19 koop je een tas(je!) waar je appels in kunt doen.... een fenomenaal bedrag voor appels, daar was ik nu wéér verbaasd over. Maar het was wel een heerlijke middag en we hebben er de volgende dag lekkere appelmoes van gegeten. Apple crumble, apple muffins en apple crisps volgen nog.

Inmiddels gaat het met de jetlag heel redelijk. Iedereen slaapt nu tot 7u en ’s avonds gaan we op Hollandse tijden naar bed. En dat is maar goed ook, want op zondag hadden we een druk programma. Eerst hadden we afgesproken met families van Fiene’s school, daarna met een aantal Ward school gezinnen.
Om 12u hadden we volgens Amerikaans gebruik in een park afgesproken met 4 vriendjes van Fiene, en hun families. Gewapend met een grote zak kruidnoten en strooigoed, en dikke jassen - na een heerlijke 74F (~22C) was het nu maar 51F (~11C) – en wat kadootje troffen we Jillian, met baby broertje Oliver, Alex, Olivia en Alexi. Met de fruitsnacks, pakjes drinken, cupcakes en zakjes popcorn binnen handbereik zaten we als volwassen al gauw alleen, de vrienden hadden elkaar meteen weer gevonden en vlogen het park door naar de zandheuvel. Genieten!
Na drie uur moesten we de boel weer inladen om op tijd thuis te zijn voor de Ward gathering. Ondanks de kou zouden we BBQen, maar met de vuurschaal erbij was het goed te doen. Ook hier waren de kinderen meteen vertrokken met verschillende vrienden en vriendinnen en konden wij rustig bijpraten met de Windels, Pontiffs, Britt-Webbs, Coombers, Dzialos en Panella-Whites.

Na twee dagen wandelen en fikkie stoken in New Hampshire gaan we morgen weer terug naar Newton. Nynke en Tijmen gaan logeren bij Jessie en Jack; Fiene gaat met Jillian mee naar school; Lena en Tijmen naar hun juffen op Ward en Nynke een dag mee naar middle school met Megan. En ze valt met haar neus in de boter, vrijdagavond mag ze ook mee naar het schoolfeest. Jan heeft nog een paar gesprekken met collega’s en een werkbezoek, we gaan nog een paar keer met vrienden uit eten, en we gaan bij onze huisbaas lunchen.
Nog genoeg te doen. Maar wat voelen we ons hier allemaal nog ontzettend thuis! En wat is het FANTASTISCH om te zien (horen eigenlijk), dat de kinderen allevier naadloos weer zijn overgegaan op vlekkeloos én accentloos Amerikaans, en moeiteloos hun vriendschappen weer oppikken! We hebben nu al besloten dat we gaan proberen om over twee jaar weer terug te komen. Want om ze deze ervaring te kunnen laten vasthouden, dat is echt een geschenk. En dat gunnen wij onze kinderen van ganzer harte.
Dat we waarschijnlijk de leerplichtambtenaar op ons dak krijgen omdat we - zonder toestemming – onze kinderen twee dagen eerder van school hebben gehaald, dat kunnen wij naar onze kinderen wel verantwoorden! We hebben iets gedaan wat niet mag.... maar soms, zoals nu, is het het waard.

O ja, we zullen waarschijnlijk ook niet op tijd terug zijn na de vakantie.... want Tijmen wil persé nog een beer zien, en we kunnen niet weg voor die op de foto staat; Jan heeft de tas waar de paspoorten in zitten in de Green Line laten staan; en Fiene is per ongeluk in het verkeerde vliegtuig gestapt; de autosleutels zijn in het water gevallen; Nynke is gekidnapt; Madelon’s paspoort is verlopen en ze mag het land niet uit; en Lena heeft véél te veel kleren gekocht en zit nu op de koffer om te proberen die dicht te krijgen. Aan creatieve smoezen ontbreekt het niet, misschien kunnen ze er als compensatie van gemiste lessen een opstel over schrijven. In het Engels.