Dit is het afscheid van deBoertjesinBoston, de blog die ik met zoveel plezier heb geschreven over ons vertrek naar, verblijf in, en terugkeer uit de VS. Want inmiddels zijn we alweer een héle poos terug. Negen maanden alweer! Alles is weer zoals het was voor we vertrokken, nu bijna 2 jaar geleden(!). Vertrouwd, hectisch en..... gewoon. Het is Zeist, familie, vrienden, school, sportclubs, muziekles, werk, was. Het is thuis.

En Newton lijkt lang, heel lang geleden. Maar met nog steeds veel plezier bekijken we de foto's, lezen we engelse boeken die we hebben meegenomen, en aaien we over de vos op de rand van de bank. Een containervracht vol herinneringen, subtiel verweven in ons leven. Vaak hebben we dat niet eens in de gaten, maar af en toe springt er heel onverwacht weer een stukje Amerika in het oog. Zoals onze vertrouwde Skippy pindakaas – met stukjes pinda – in de supermarkt. Een heel stuk kleiner dan de Amerikaanse pot, weliswaar, maar wel de echte! Hmmmm. En de Rainbow looms om armbandjes te maken van gekleurde elastiekjes, die onze meiden al in augustus hadden meegenomen voor vriendinnetjes, zijn hier inmiddels ook helemaal ‘in’.

Onze voorraadjes Cinnamon Jolly Rangers, Jell-o en Goldfish zijn al een tijdje op, maar daarvan neem ik een koffervracht vol mee terug als ik over een paar weken voor mijn opleiding naar Boston ga!
Wat een heerlijk vooruitzicht. Er is een geweldig programma voor ons samengesteld, met interessante netwerkbijeenkomsten, bezoeken aan verschillende bedrijven in Cambridge, en de mogelijkheid om bij business Angels te pitchen voor Qynion, het start-up bedrijf waar ik als applicatie specialist bij betrokken ben. Maar het is vooral zo leuk omdat ik al in het weekend ga logeren bij Beth, Rob en Megan en dan tijd heb om met Beth te gaan lunchen bij Panera Bread, om inkopen te doen, en natuurlijk om vrienden op te zoeken. Ik ga zeker bij Jillian langs om haar babybroertje Oliver te bewonderen, en ik heb afgesproken met John, Choonting en Jack, die eind april bij ons op bezoek waren en die met ons Koningsdag hebben gevierd. En als ik tijd over heb, dan spreek ik ook nog af met Shantenu en Ramya bij New Golden Gate, al zullen we Shantenu vermoedelijk ook nog wel een keer in Nederland zien omdat Jan hem parttime heeft aangesteld als bioinformaticus in zijn nieuwe lab in Maastricht.

Overigens is de verontwaardiging groot, hier in huize de Boer, dat er niemand met mij mee mag naar Amerika! Daarom hebben we de kinderen in elk geval beloofd dat we in de herfstvakantie met ons zessen terug zullen gaan naar Newton. En daar kijken we allemaal al enorm naar uit!